به ناز قلمم به عشـــــق تو تا دم مردن مــی رقصانم
که از تو هــــــمی دانم که بسا مســـت و مســـــتانم
به روح و جان عشــــــقم قـــــسم ، که از عشق تـــو
میان عاشقان محفـــــــل دل زجان و دل پر تـــــــــوانم
زنم نی به ناله همـــی که تا در غــــم عشـق بسوزم
که از سوز دل همــــیشه بیـــن،که رو به آن نیستانم
بسا دیـــــدم گل ازشقایق عشـــــقم دســــته دسته
به فریاد آن گل یارم ،مــــــسیر دل تا که به گلستانم
زند نـــــور عشق بر حیات دلم از ان شـــقایق مهتاب
زنور دلبرم در این تاریکی ، بسا همــــــچو نور تابانم
به شکرش نشســــــــتم روی سجاده ی عشـــــقم
زسجده بر نخیزم که سجــده بـــــسی به ان یزدانم